1 | Wysławiajcie Pana; ogłaszajcie imię jego; opowiadajcie między narodami sprawy jego. |
2 | Śpiewajcie mu, śpiewajcie mu psalmy, rozmawiajcie o wszystkich cudach jego. |
3 | Chlubcie się imieniem świętem jego; niech się weseli serce szukających Pana. |
4 | Szukajcież Pana i mocy jego; szukajcie oblicza jego zawsze. |
5 | Przypominajcie sobie dziwy jego, które czynił, cuda jego i sądy ust jego. |
6 | Wy nasienie Abrahama, sługi jego! Wy synowie Jakóbowi, wybrani jego! |
7 | Onci jest Pan, Bóg nasz, po wszystkiej ziemi sądy jego. |
8 | Pamięta wiecznie na przymierze swoje: na słowo, które przykazał aż do tysiącznego pokolenia; |
9 | Które postanowił z Abrahamem, i na przysięgę swą uczynioną Izaakowi. |
10 | Bo je postanowił Jakóbowi za ustawę, a Izraelowi za umowę wieczną. |
11 | Mówiąc: Tobie dam ziemię Chananejską za sznur dziedzictwa waszego; |
12 | Kiedy ich był mały poczet, prawie mały poczet, a jeszcze w niej byli przychodniami. |
13 | Przechodzili zaiste od narodu do narodu, a z królestwa innego ludu; |
14 | Nie dopuszczał nikomu, aby im miał krzywdę czynić; nawet karał dla nich i królów, mówiąc: |
15 | Nie tykajcie pomazańców moich, a prorokom moim nie czyńcie nic złego. |
16 | Gdy przywoławszy głód na ziemię, wszystkę podporę chleba pokruszył. |
17 | Posłał przed nimi męża, który był za niewolnika sprzedany, to jest Józefa; |
18 | Którego nogi pętami trapili, a żelazo ścisnęło ciało jego, |
19 | Aż do onego czasu, gdy się o nim wzmianka stała; mowa Pańska doświadczała go. |
20 | Posławszy król kazał go puścić; ten, który panował nad narodami, wolnym go uczynił. |
21 | Postanowił go panem domu swego, i książęciem nad wszystką dzierżawą swoją, |
22 | Aby władał i książętami jego według zdania duszy swojej, i starców jego mądrości nauczał. |
23 | Potem wszedł Izrael do Egiptu, a Jakób był gościem w ziemi Chamowej; |
24 | Gdzie rozmnożył Bóg lud swój bardzo, i uczynił go możniejszym nad nieprzyjaciół jego. |
25 | Odmienił serce ich, iż mieli w nienawiści lud jego, a zmyślali zdrady przeciw sługom jego. |
26 | Posłał Mojżesza, sługę swego i Aarona, którego obrał; |
27 | Którzy im przedłożyli słowa znaków jego, i cuda w ziemi Chamowej. |
28 | Posłał ciemności, i zaćmiło się, a nie byli odpornymi słowu jego. |
29 | Obrócił wody ich w krew, a pomorzył ryby w nich. |
30 | Wydała ziemia ich mnóstwo żab, i były w pałacach królów ich. |
31 | Rzekł, a przyszła rozmaita mucha, i mszyce we wszystkich granicach ich. |
32 | Dał grad miasto deszczu, ogień palący na ziemię ich. |
33 | Także potłukł winnice ich, i figi ich, a pokruszył drzewa w granicach ich. |
34 | Rzekł, a przyszła szarańcza, i chrząszczów niezliczone mnóstwo; |
35 | I pożarły wszelkie ziele w ziemi ich, a pojadły urodzaje ziemi ich. |
36 | Nawet pobił wszystko pierworodztwo w ziemi ich, początek wszystkiej siły ich. |
37 | Tedy ich wywiódł ze srebrem i ze złotem, a nie był nikt słaby między pokoleniem ich. |
38 | Radował się Egipt, gdy oni wychodzili; albowiem był przypadł na nich strach ich. |
39 | Rozpostarł obłok na okrycie ich, a ogień na oświecanie nocy. |
40 | Na żądanie ich przywiódł przepiórki, a chlebem niebieskim nasycił ich. |
41 | Otworzył skałę i wypłynęły wody, a płynęły po suchych miejscach jako rzeka. |
42 | Albowiem wspomniał na słowo świętobliwości swojej, które rzekł do Abrahama, sługi swego. |
43 | Przetoż wywiódł lud swój z weselem, a z śpiewaniem wybranych swoich. |
44 | I podał im ziemię pogan, a posiedli prace narodów. |
45 | Aby zachowali ustawy jego, a prawa jego przestrzegali. Halleluja. |